อาหรับรัตติกาล The Thousand Nights and One Night เล่ม 2

สรุปรีวิวหนังสืออาหรับรัตติกาล The Thousand Nights and One Night เล่ม 2 หรือเป็นเล่มต่อจากมหัศจรรย์แห่งพันหนึ่งราตรี เล่ม 1 ที่ผมเคยอ่านและรีวิวไว้เมื่อนานมาก ขอบอกก่อนเลยว่าผมเป็นคนที่แทบไม่อ่านหนังสือแนววรรณกรรมเลย แต่หนังสือชุดนี้เป็นอะไรที่สนุกติดใจผมมาก ด้วยความลึกล้ำของเนื้อเรื่อง อ่านแล้วชวนพิศวงว่าตกลงตอนนี้มันเป็นเรื่องเล่าในเรื่องเล่า หรือเป็นเรื่องเล่า ในเรื่องเล่า ที่อยู่ในเรื่องเล่าอีกที ต้องขอยอมรับคนที่คิดเรื่องราวของมหัสจรรย์พันหนึ่งราตรีชุดนี้ ว่าสามารถวางลำดับเรื่องได้ลึกล้ำอย่างน่าสนใจ นี่แอบคิดว่าถ้ามีเป็นหนังสือการ์ตูนผมคงอดซื้อเก็บทั้งหมดไม่ได้แน่ๆ คงได้มีการ์ตูนอีกชุดที่เก็บไว้เต็มบ้าน ดังนั้นจึงต้องขอบอกว่าบทความสรุปอันนี้ไม่ได้มีอะไรสรุปเป็นชิ้นเป็นอัน หรือเป็นเรื่องเป็นราว แต่จะเป็นการพูดถึงความสนุกในภาพรวมที่แบบมหัศจรรย์ลึกล้ำจริงๆ ยิ่งอ่านยิ่งเพลิน ยิ่งอ่านยิ่งงงๆ อ่านไปคิ้วขมวดไป…

Pinocchio ปิน็อกกีโอ

อ่านจบไปหลายวันแล้วเพิ่มได้มีเวลามีเขียนถึงหนังสือชื่อ “ปิน็อกกีโอ” ชื่อแปลแบบดั้งเดิมตามการออกเสียงแบบอิตาลี ชาติกำเนิดของผู้แต่งเรื่องนี้ หรือ พิน็อคคิโอ นิทานขื่อคุ้นปากของใครทุกคน..ผมเชื่อแบบนั้น แทบทุกคนคงรู้จักนิทานเรื่องนี้เหมือนกับตัวผมก่อนหน้านี้ว่า หุ่นกระบอกไม้ที่เกิดมีชีวิตเหมือนคนจริงๆขึ้นมา แล้วก็ชอบพูดโกหกจนจมูกยื่นจมูกยาว…แล้วไงต่อล่ะ สำหรับผมตอนแรกผมก็รู้แค่นี้แหละ ที่เหลือผมจำไม่ได้แล้ว แต่พอได้อ่านต้นฉบับก็พบว่าสนุกและมีความแยบคายในตัวเรื่องตามสมัยที่แต่งในปี ค.ศ.1881 หรือตรงกับรัชกาลที่ 5 ที่กระตุ้นให้ผู้อ่านรู้จักวิธีสอนลูกหลานให้เป็นเด็กดีรักเรียนใผ่รู้ไม่ขี้เกียจเอาแต่เล่น..เพื่อจะได้เป็นแรงงานในการพัฒนาประเทศในช่วงชาตินิยมล่าอาณานิคมกันต่อไป ตัวเรื่องที่แท้จริงของปิน็อกกีโอเป็นแบบนี้ครับ เริ่มจากปิน็อกกีโอนั้นเป็นท่อนไม้ที่มีชีวิตแต่แรกอยู่แล้ว ไม่ใช่ว่าช่างไม้คนนึงทำหุ่นไม้เสร็จแล้วก็ขอพรกับนางฟ้าให้หุ่นมีชีวิตเลยซักนิด อย่างที่ผมบอกครับ..ท่อนไม้ที่จะใช้ทำปิน็อกกีโอมีชีวิตแต่แรกและช่างไม้คนนั้นก็ตั้งใจเอาท่อนไม้นั้นไปจากเพื่อนสนิทคนนึงไป จากนั้นหุ่นไม้ปิน็อกกีโอที่มีชีวิตเหมือนมนุษย์คนนึง วิ่งได้ พูดได้ หิวได้ โกรธได้ ก็กลับไม่ใช่เรื่องแปลกประหลาดในเนื้อเรื่อง ก็เพราะในเรื่องยังมีหุ่นไม้อีกหลายตัวที่มีชีวิตเหมือนปิน็อกกีโอ อ่านถึงตอนนี้ผมเองก็เงิบแดกเลยนึกว่าหุ่นไม้มีชีวิตจะเป็นเรื่องแปลก ที่แปลกต่อมาคือตลอดทั้งเล่มเรื่องมีแค่ตอนเดียวทีปิน็อกกีโอพูดโกหกแล้วจมูกยื่นยาว…