The thousand nights and one night มหัศจรรย์แห่งพันหนึ่งราตรี เล่มที่ 1

สรุปหนังสือ The thousand nights and one night มหัศจรรย์แห่งพันหนึ่งราตรีเล่มที่ 1, น้อยคนนักที่จะไม่รู้จักหรือเคยได้ยินชื่อนิทานหรับราตรีที่โด่งดังไปทั่วโลก ไม่ว่าจะอาละดิน ซินแบด ยักษ์กับน้ำเต้า หรืออีกมากมายจนเกินจะนับไหว ล้วนมีที่มาหรือต้นเรื่องจากนิทานอาหรับราตรีที่มีชื่อเสียงเล่มนี้ทั้งนั้น บอกตรงๆว่าเป็นหนังสือที่สนุกจนวางไม่ลงจริงๆ แม้ส่วนตัวผมจะไม่ใช่แนว Fiction แต่กับเล่มนี้เป็นอะไรที่ไม่เหมือนที่คิดไว้ซักนิด เพราะรู้อยู่แล้วว่าจะเป็น “นิทาน” ที่ออกไปทางเรื่องแต่งและเกินจริง แต่ด้วยเนื้อเรื่องและวิธีการดำเนินเรื่องที่เหลือเชื่อว่าจะผูกเรื่องได้ แถมบางเรื่องยังทำให้ผมต้องทึ่งจนตาแทบถลน หรือบางตอนนั้นกลับทำให้ผมขำจนไม่แคร์สายตาคนรอบข้าง หนังสือเล่มนี้ทำให้ผมนิยามคำว่านิทานใหม่หมดเลย ที่น่าทึ่งที่หนึ่งคือการเล่าเรื่องที่แปลกประหลาดมาก เพราะเป็นนิทานที่ซ้อนนิทาน และบางครั้งก็ซ้อนด้วยนิทานเข้าไปอีก จนผมเองก็จำไม่ได้แล้วว่าเรากำลังอยู่ในเรื่องไหนเป็นเรื่องหลักกันแน่…

Thailand only เรื่องแบบนี้ มีแต่ไทยๆ

Thailand only หรือ ไทยแลนด์โอลี้ ประโยคดังจากเดี่ยวไมโครโฟนของโน๊ตอุดมซักตอน ที่เป็นผู้จุดประโยคนี้ให้กลายเป็นประเด็นฮิตไปทั่วบ้านทั่วเมือง แรกเริ่มเดิมทีความหมายของ ไทยแลนด์โอลี้ ไม่ได้หมายความในทางที่ดีซักเท่าไหร่ แต่ในเล่มนี้ก็ฉลาดเลือกหยิบคำไกล้ตัวเอามาตีความขยาย เพิ่มเรื่องราวดีๆที่เราคนไทยไม่เคยรู้ ไม่เคยคิด หรือแม้แต่ไม่เคยสนใจมาก่อนให้น่าสนใจได้ เช่น สมการสีประจำวัน 7 วัน 7 สีที่เราท่องจำกันแต่เด็กที่ว่า หนึ่งวันอาทิตย์สีแดง สองวันจันทร์สีเหลือง บลาๆๆ นั้นคนไทยเอามาจากแขก(อินเดีย) แต่ละสีของแต่ละวันนั้นคือสีกายของ 7 เทพเจ้าอินเดียที่พระอิศวรสร้างขึ้น หาใช่ของไทยแท้ๆเดิมๆ ขนมไทยอย่าง ทองหยิบ ทองหยอด…