เป็นหนังสือฟาสต์ฟู้ดธุรกิจเล่มเฉพาะกิจ ที่เอาเรื่องดีๆจาก 19 เล่มแรกของหนุ่มเมืองจันท์มารวมไว้ในเล่มเดียว แม้ทั้ง 19 เล่มแรกผมจะอ่านมาหมดแล้ว แต่เล่มนี้ก็เหมือนเป็นการเตือนความจำให้สมองได้ทำงานอีกครั้งนึง

อย่างเรื่องหนึ่งที่ผมชอบมากตั้งแต่อ่านครั้งแรก จนพอได้อ่านครั้งนี้ก็ทำให้รู้สึกชอบมากเป็นพิเศษ คือเรื่องของนักวิ่งที่ชื่อว่า “จอห์น สตีเฟ่น อัควารี”

จอห์น สตีเฟ่น อัควารี เป็นชาวแทนซาเนียที่มาเข้าร่วมแข่งขันวิ่งมาราธอนที่โอลิมปิกแม็กซิโกในปี 1968

เค้าวิ่งเข้าเส้นชัยเป็นคนสุดท้ายแบบไม่มีใครคาดคิด เพราะมาหลังจากพิธีมอบเหรียญรางวัลเรียบร้อย และผู้คนก็พอกันเดินออกจากสนามกีฬาแล้ว แต่ อัควารี คนนี้กลับเพิ่งวิ่งเข้ามาในสนามด้วยอาการบาดเจ็บเลือดโชกขาข้างขวา จนต้องเอาผ้าพันแผลห้ามเลือดไว้

เค้าวิ่งด้วยความเร็วที่ช้ากว่าเดินของคนปกติเสียอีก แต่ อัควารี คนนี้ก้ยังไม่หยุดวิ่ง และก็วิ่ง วิ่ง วิ่ง ในขณะที่หลายคนเลือกเดินออกจากการแข่งขัน

มีหลายคนที่ออกจากการแข่งขันไปเมื่อรู้ว่าโดนทิ้งห่างเป็นกิโลเมตร และรู้ว่าตัวเองจะไม่ได้เป็นหนึ่งในผู้ชนะ

สำหรับคนทั่วไป “ชัยชนะ” คือ “เส้นชัย” แต่สำหรับ อัควารี แล้ว การวิ่งถึง “เส้นชัย” คือ “ชัยชนะ”

การพิสูจน์ตัวเองว่าทำได้ การก้าวข้ามข้อจำกัดของตัวเองที่เคยมี คือชัยชนะที่สำคัญกว่าชัยชนะที่ได้รับการยอมรับจากผู้อื่น

ไม่ต้องแข่งกับใคร แข่งกับตัวเองในเมื่อวานก็พอ เพราะถ้าเราเอาชนะตัวเองได้ทุกวัน เราก็จะไม่มีวันหยุดเก่งขึ้น

เหมือนที่หน้า 157 บอกว่า คำว่า “แรงบันดาลใจ” หรือ “Inspiration” มีรากศัพท์มาจากภาษาละตินว่า “Spirarae” ที่แปลว่า “ลมหายใจ”

ปราศจาก “ลมหายใจ” เราก็ไม่มีชีวิต
ปราศจาก “แรงบันดาลใจ” ชีวิตก็ไม่มีความหมาย

ทำให้ผมคิดถึงน้องเติร์ด ที่อีเมล์มาขอบคุณที่ผมเป็นแรงบันดาลใจให้เค้า และอีเมล์ที่น้องเติร์ดเขียนมาหาผมนั่นแหละ ก็เป็นแรงบันดาลใจให้ผมเช่นกัน

ถ้าจากเรื่องของนักวิ่ง “อัควารี” คนนี้ บอกให้รู้ว่า “ปัญหา” คือเรื่องปกติของชีวิต แต่เราส่วนใหญ่มักมองว่าปัญหาทำให้ชีวิตไม่เป็นปกติ

เหมือนกับการขับรถ ที่พอเจอหลุมบ่อเรากลับบ่น แต่พอเจอทางเรียบถนนดีๆ เรากลับเฉยเมยไม่ชื่นชม ทั้งที่ความจริงแล้วเราควรชื่นชมถนนดีๆมากกว่า เหมือนที่พระไพศาลบอกว่า เรามักเห็นความราบรื่นเป็นเรื่องปกติ เป็นสิทธิที่เราควรจะได้

ถ้าเราสามารถปรับใจได้ว่าถนนที่ขรุขระเป็นเรื่องธรรมดาความไม่ราบเรียบของชีวิตเป็นเรื่องปกติ แต่ถนนที่เรียบและไร้ฝุ่น หรือชีวิตที่มีความสุขต่างหากเป็นเรื่องไม่ปกติ

พอเปลี่ยนมุมคิดแค่นี้ ความรู้สึกกับความสุขก็จะพุ่งทะยานมหาศาล
ใช้ชีวิตในโลกเดียวกัน แต่ได้เปรียบจนใครๆต้องอิจฉา

ทั้งหมดคือ “ความหวัง” ที่ทำให้เรามีชีวิตอยู่ แต่ “การลงมือทำ” ต่างหาก ที่ทำให้ลมหายใจมีความหวัง

อย่ามัวแต่มองโลกในแง่ดี อย่าเอาแต่มีความหวัง ต้องลงมือทำด้วยครับ เพราะสุดท้ายแล้วแม้จะไปไม่ถึงฝัน แต่ก็ยังดีกว่าไม่ได้ลองทำตามฝันใช่มั้ยครับ?

เหมือนที่ผมหวังว่าจะอ่านหนังสือของหนุ่มเมืองจันท์ตามให้ครบทุกเล่ม หวังไว้ตั้งแต่ปีก่อน ตอนนั้นพอรู้ว่าหนุ่มเมืองจันท์มีหนังสือพิมพ์ออกมากว่า 31 เล่ม ไม่รู้จะตามอ่านจบได้เมื่อไหร่

แต่ 1 ปีผ่านไป อ่านจบหมดทุกเล่มแล้วครับ แล้วก็ได้ข้อคิดอะไรดีๆเยอะมากด้วย

แล้วคุณล่ะฝันหรือหวังอะไรอยู่ รีบลงมือทำนะครับ

อ่านแล้วเล่า เล่มที่ 75 ของปี 2018

สรุปหนังสือ ยังหายใจ ต้องไม่แพ้
หนุ่มเมืองจันท์เขียน
สำนักพิมพ์มติชน

20180608

By Nattapon Muangtum

จากนักอ่านที่เริ่มอยากหัดเขียน จากการที่ต้องอ่านเพราะความจำเป็น กลายเป็นอ่านเพราะหลงไหล, สวัสดีครับผมชื่อหนุ่ย ผมทำงานด้าน Digital and Data Marketing ผมยังมีเพจการตลาดอีกเพจที่อยากฝากให้ลองอ่านดูนะครับ https://www.facebook.com/everydaymarketing.co/