Exclusive Scoop on Japanese โดย ณัฐพงศ์ ไชยวานิชย์ผล เป็นหนึ่งในนักเขียนอีกคนที่ผมกลายเป็นแฟนตัวยงได้ยังไงก็ไม่รู้แฮะ พอนับดูหนังสือของผู้เขียนคนนี้ที่บ้านก็พบว่ามีถึง 4 เล่มไปแล้ว ทำไมผมถึงชอบนักเขียนคนนี้ล่ะ..
..อาจเพราะเค้าถ่ายทอดเรื่องราวการใช้ชีวิตที่ญี่ปุ่น ไม่ใช่แบบการท่องเที่ยวญี่ปุ่นที่หาได้ทั่วไปตามแผงหนังสือกับหน้าปกสถานที่ท่องเที่ยวที่เราเห็นกันจนเฝือล่ะมั้ง ผมเองอยากรู้เรื่องราวของคนในแต่ละที่มากกว่าสถานที่ๆน่าไปยิ่งกว่า..เพราะอะไรน่ะหรอ..
..เพราะผมคิดว่าเวลาผมอ่านประสบการณ์ของเค้าก็เหมือนกับผมได้เข้าใจมุมมองความจริงในชีวิตจริงมากขึ้น นึกย้อนไปครั้งล่าสุดที่ผมไปเที่ยวญี่ปุ่น ผมกลับเลือกเดินไปยังที่ต่างๆมากกว่าจะนั่งรถบัสหรือรถไฟอีกด้วยซ้ำถ้าผมสามารถเดินได้ ครั้งนึงตอนอยู่ในเกียวโตผมเดินกว่าครึ่งชั่วโมงจากวัดหนึ่งไปวัดหนึ่งเพื่อสำรวจดูบ้านเมืองของเค้าจริงๆ ดูว่าเค้าจัดหน้าบ้านกันยังไง จอดรถกันยังไง ระเบียงบ้านเค้าเป็นยังไง ตากผ้ากันยังไง มันเหมือนผมได้เห็นชีวิตจริงมากกว่าชีวิตปรุงแต่งเพื่อนักท่องเที่ยวตามจุดท่องเที่ยวต่างๆ ผมว่าเรื่องพวกนี้มันสุดนะ
กลับมาที่หนังสือ เค้าคนนี้ถ่ายทอดมากมายหลายเรื่อง แต่หนึ่งเรื่องที่ผมชอบและติดใจมากก็คือเรื่อง “โอบะซัง” หรือมนุษย์ป้าฉบับญี่ปุ่นที่ผู้เขียนให้คำนิยามว่า “สิ่งมีชีวิตที่แกร่งที่สุดในเกาะญี่ปุ่น”
อารมณ์ประมาณว่าถ้าก็อตซิลามาก็ต้องเจอมนุษย์ป้านี่แหละปราบถึงจะอยู่..
..อ่านเรื่อง โอบะซัง หรือมนุษย์ป้าฉบับญี่ปุ่นก็พบว่าต้องให้ญี่ปุ่น ประเทศที่เจริญมากในสายตาคนไทย ผู้คนมีระเบียบและเคารพสิทธิกันและกันมากมายก็ยังไม่วายหนีไม่พ้นเรื่องเหล่านี้ แล้วเรื่องเหล่านี้มันให้ข้อคิดอะไรกับเราล่ะ..
..มันให้ข้อคิดกับผมได้ว่าไม่มีที่ใดดีเลิศกว่าที่ดี ทุกที่ย่อมมีข้อดีและข้อเสียต่างกันไป และใช่ว่ามนุษย์ป้านั้นจะมีแต่ข้อเสีย มนุษย์ป้ากันเองนั้นก็มีน้ำใจช่วยเหลือคนทั่วไปมากกว่าคนทั่วๆไปในสังคมเสียอีก..
..เหมือนคนเรามีทั้งสองด้านทีนี้ก็ขึ้นอยู่กับเราว่าเราจะเลือกมองเค้าด้านไหน และเลือกที่จะฝังภาพในหัวหลังจากนั้นว่าเค้าอยู่ด้านไหน